Mijn eerste 'werk' week

Hello everybody!

Het is alweer tijd voor reisverslag nummer twee. Vreemd hoe een week lang kan aanvoelen, maar ook weer binnen no time voorbij is. Dat laat maar weer zien hoe relatief tijd is. Bedankt allemaal voor de leuke reacties op mijn vorige reisverslag. Dat zorgt er ook wel weer voor, dat ik weer zin heb om de week mooi samen te vatten. Ik ga mijn best doen er dit keer een ‘iets’ korter verhaal van te maken. Veel leesplezier!

Maandag, 10/2//2014
Ja, vandaag zou het dan beginnen. Mijn allereerste werkdag in Ghana! Spannend! Ik ging er al heen met een instelling van, ik ben heel benieuwd wat er gaat gebeuren en wat ik zal gaan doen, maar dat was al iets te veel verwacht, haha. Ik moet al lachen om wat er gaat komen, want als je er achteraf op terug kijkt is het eigenlijk ook wel hilarisch. ’s Ochtends stapte ik op mijn fietsje richting de stad en na een rit van ongeveer 20 minuten, waarbij ik de uitlaatgassen van CO2 (hier wel CO30) overleefd had, kwam ik aan bij YHF (mijn werkgever hier). Ik zag de andere vrijwilligers al in het internetcafé zitten en vroeg me af waarom zij hier zaten en niet op ‘kantoor’ (stel je niet te veel voor bij het woord kantoor). Wat bleek nou, het internet lag er uit. Iets wat blijkbaar wel vaker gebeurd. Ik dacht dat het zou zijn door een stroomstoring of iets in die richting, maar wat bleek nou (en hier moest ik dus om lachen): Het internet deed het niet, omdat het tegoed op was. De credits waren op, dus er moesten nieuwe worden gekocht. Ja, dat kan natuurlijk ook. Gelukkig was het probleem na een paar uurtjes alweer opgelost.

Tijdens de internetloze uurtjes werd ik uitgenodigd voor een vergadering voor het ‘No Yawa project’ (No worries project) waarbij ik blijkbaar ga helpen. Oké prima. Conclusie van de vergadering: in de 1e maand worden er brieven uitgestuurd en follow up meetings gepland. Dit betekent praktisch dat ik de 1e maand helemaal niets doe voor dit project. Ik geef me maar rustig over aan de naam van het project en maak me geen zorgen.

Onderweg naar huis heb ik nog even lekker mogen genieten van de typisch Ghanese chaos hier. Op een kruispunt waar ik even moest wachten hoorde ik getoeter, het geschreeuw van een man door een luidspreker, die de hele dag roept: ‘ACCRA, ACCRA!! TAMELE BUS! ACCRA!! ACCRA!!’ En dat dan de hele dag door op volume 10 (als dat de max is). En midden over het kruispunt door al het chaotische verkeer en scooters en auto’s die elkaar net niet aanrijden en soms wel, zie ik een klein biggetje heen en weer rennen, die ook niet meer weet waar die het moet zoeken. Ik kijk ernaar en kan er wel lekker om lachen.

Dinsdag, 11/2/2014
Vanochtend vroeg fanatiek opgestaan om 6u om wat fysio-oefeningen te doen. Ik merk dat het in de ochtend lekker fris en koel is en dat je in plaats van 2 stappen wel 8 stappen kunt zetten, voordat het zweet je uitbreekt. Nee, valt wel mee hoor. Vandaag, zonder doel, naar mijn werk en kijken wat er op het programma staat. Na een hele ochtend uitzoeken wat ik nu kan doen en me lichtelijk een beetje irriteren over het feit dat er weinig is voorbereid op mijn werkplannen hier (het werkplan zijn ze even kwijt namelijk), krijg ik te horen dat ik mee kan naar een Reproductive Health (RH) les. Dit zijn voorlichtingslessen over seks, zwangerschap, abortus, condooms, HIV en noem maar op. Ik denk dat ik toen ik de klas in liep het meest bizarre beeld van een klas op mijn netvlies kreeg gebrand. Wat een chaos! Na 10 minuten zoeken vertelde een leraar ons, dat we die klas wel les mochten gaan geven. Om dit onvoorstelbare beeld toch maar even proberen over te brengen: Een klein klaslokaal met zo’n 40 kinderen, bankjes voor 2 kinderen bezet door minstens 4 kinderen, voor in de klas een kleed waar nog 5 kinderen slapen/de les volgen (is me nog steeds niet helemaal duidelijk wat zij deden) en kinderen die tijdens de les uit het raam springen om een snoepje of iets dergelijks te kopen! Ik ben heeeeel benieuwd hoe ik die lessen volgende week zelf moet gaan aanpakken. Ik heb nu (maandag de 17e) in ieder geval de lesroosters al binnen. Alle lesroosters die ik heb gekregen, spreken elkaar tegen, maar dat is een klein detail.

Woensdag t/m vrijdag, 12 t/m 14/2/2014
Ik zal maar niet meer vertellen over hoe de andere drie projecten verlopen, want straks krijgen jullie nog een idee, dat het echt helemaal niets aan is hier en ik me alleen maar verveel, maar dat is niet het geval. Want ik geniet oprecht wel van hoe de dingen hier lopen en kan hier ’s avond voor het slapen gaan heel hard om lachen. En ik ben momenteel druk bezig om er wel even wat verandering in te brengen, zodat ik de komende vier maand wel aan het ‘werk’ kan. Ik heb nog heel veel leuke voorbeeldjes van hoe de andere projecten en dingen verlopen, maar die houden jullie tegoed voor als ik terugkom in Nederland.

Elke avond na mijn werk fiets ik het grootste deel bergopwaarts weer naar huis. Het is nog steeds erg leuk met mijn gastgezin. Ik heb vooral met de moeder des huizes veel gesprekken over van alles en nog wat. De ene keer wat interessanter dan de andere keer, maar het is lekker genieten om ’s avonds na een lange dag lekker buiten onder te sterren te zitten en wat te kletsen. Ik heb zelfs proberen uit te leggen wat ‘the speed of sound’ en ‘the speed of light’ is om vervolgens uit te leggen dat sommige sterren die we zien allang niet meer bestaan. Daar had ik achteraf gezien beter niet kunnen proberen.

Ook krijg je een goed beeld mee van de opvoeding hier. Soms wat leuke dingen om te zien en af en toe ook weer wat minder leuke dingen. De oudste dochter moet veel werk thuis doen. De afwas, helpen met de was, schoonmaken en allemaal van dat soort dingen. Het is hier heel normaal en ze blijkt er ook niet echt erg in te hebben om, in onze ogen, zoveel werk te verrichten thuis. De manier hoe de moeder met het jongste kind (15 maanden) omgaat is heel mooi om te zien. Ze neemt lekker de tijd om met haar te spelen, haar te wassen en alle andere ouderdingetjes, die bij een kind komen kijken. Ze neemt lekker de tijd om het kind persoonlijke aandacht te geven en je merkt dat heel erg terug in het gedrag van het kind. Ik heb nog geen driftbui gezien bij geen van de kinderen en wel enorm veel gelach en gezelligheid. Misschien komt dat nog hoor en misschien heeft die stok waarmee oma soms rondloopt er ook wel wat mee te maken.

Zaterdag en zondag, 15 en 16/2/2014
Het weekend ben ik met 4 andere vrijwilligers een kort weekendje weggeweest. We zijn naar Karimenga naar the Green House geweest. Daar heb ik een soort van djembelessen gehad en heb ik pindakaas gemaakt. Superveel werk! Nooit doen, gewoon naar de supermarkt gaan en een pot Calvé kopen. Het was een lekker weekendje weg!

Deze week ga ik weer aan de slag met de verschillende projecten en kijken wat ik van de grond kan krijgen. Hopelijk volgende keer een verslag met allemaal dingen die ik qua werk wél heb kunnen doen en anders vast wel weer grappige verhalen.

Tot gauw!